Ընտրի՛ր տարածաշրջանը.
Իմ դպրոցը
Մեծ Սեպասարի միջնակարգ դպրոց
Ականավոր շրջանավարտներ
Սերյոժա Լարվենտի Կոստանյան
Ծնվել է 1929թ. հունիսի 16-ին, Ղուկասյանի շրջանի Մեծ Սեպասար գյուղում: 1949թ. ավարտելով միջնակարգ դպրոցը, ընդունվել է Երևանի վիճակագրական տեխնիկումը և այն ավարտել 1951թ.: Նույն տարում ընդունվել է Երևանի պետական Համալսարանի «Ժողովրդավարական տնտեսության պլանավորում» ֆակուլտետը և գերազանց գնահատականներով ավարտել 1956թ.` ստանալով տնտեսագետի որակավորում: Համալսարանի ղեկավարությունը` հաշվի առնելով նրա առաջադիմությունն ու ընդունակությունները, Ս.Լ. Կոստանյանին վերցնում է դասախոսական աշխատանքի, որտեղ և աշխատում է մինչև 1962թ.:
1962թ. նա ընդունվել է Մոսկվայի Մ.Վ. Լոմոնոսովի անվան Պետական Համալսարանի ասպիրանտուրան, որտեղ ուսանել է մինչև 1964 թվականը: Ս.Լ. Կոստանյանը 1964թ. գերազանց գնահատականներով պաշտպանել է թեկնածուական թեզը: Նա ստացել է տնտեսագիտական գիտությունների թեկնածուի աստիճան:
1964-1965թթ. Ս.Լ. Կոստանյանը գործուղվել է աշխատանքի Հարավսլավիայի Ֆեդերատիվ Սոցիալիստական Հանրապետություն: 1973թ. Ս.Լ. Կոստանյանը ընտրվում է Մոսկվայի Պետական մանկավարժական ինստիտուտի` ուսումնասիրման բաժնի վարիչ: 1980թ. Ս.Լ. Կոստանյանը պաշտպանում է դոկտորական թեզը և բարձրագույն ատեստացիոն հանձնաժողովի որոշմամբ ստանում է տնտեսագիտական գիտությունների դոկտորի աստիճան: Գիտության բնագավառում կատարած բազմաթիվ հետազոտությունների համար ՍՍՀՄ Մինիստրների Խորհրդին կից բարձրագույն ատեստացիոն հանձնաժողովը Ս.Լ. Կոստանյանին 1981թ. շնորհում է տնտեսագիտական գիտությունների պրոֆեսորի կոչում:
Ս.Լ. Կոստանյանը գիտական աշխատանքներից զատ զբաղվում էր նաև հասարակական աշխատանքով: Նա մի խումբ հայ մտավորականների հետ աշխատանք էր տանում վերաբացելու Մոսկվայի Լազարյան Ճեմարանը: Ս.Լ. Կոստանյանը հայ երիտասարդ գիտնականների համար եղել է գիտական ղեկավար: Ավաղ, 1986թ. փետրվար ամսին հայ ժողովրդի անվանի զավակի ու տաղանդաշատ գիտնականի սիրտը դադարեց բաբախելուց:
Նորայր Վելիխանի Բաղդասարյան
Ծնվել է 1951թ. հունվարի 1-ին, Աշոցքի շրջանի Կրասար գյուղում: Նորայրը սովորել և ավարտել է Մեծ Սեպասարի 8-ամյա, ապա Աշոցքի միջնակարգ դպրոցը: Վաղ մանկուց նա կապված էր բնությանը, օրերն անցնում էին բնության գրկում: Բնությունից շատ բան է ստացել, շատ բան սովորել: Նա կարծես իր ծննդավայրի լեռների ոգին էր: Բնությունը նրա ներշնչանքն էր: Նա սիրում էր Սեպասարի վայրի բնության շքեղ տեսարանները, սիրում էր ալպիական փարթամ բուսականությունը, մամռոտ ժայռերը, սիրում էր սառն ու վճիտ աղբյուրները, բնության բոլոր գույներն ու ձայները:
1870թ. ընդունվում է Երևանի պետական համալսարանի բանասիրական ֆակուլտետի հեռակա բաժինը: Բայց բանակ զորակոչվելու պատճառով կրթությունը ժամանկավորապես ընդհատվում է: Համալսարանը ավարտում է 1977թ. սովորելուն զուգահեռ, մոտ 1,5 տասնամյակ նա աշխատում է շրջանային «Գարուն» (Աշոցք) թերթի խմբագրությունում, որպես մշակույթի և նամակների բաժնի վարիչ: Այդ տարիներին գրեց Աշոցքի հողագործի ու դարբնի, անասնապահի ու մանկավարժի, բժշկի ու վարորդի մասին: Այնուհետև սովորում և ավարտում է Մոսկվայի Մ. Գորկու անվան գրականության ինստիտուտի երկամյա դասընթացը և մեկընդմիշտ տեղափոխվում հայրենի շրջան: Նա գրել է «Ծաղկած ձյուն», «Ճամփորդ բադեր»,«Ամենագետ թզուկը» և «Ասուպների հիշատակարան» գրքերը: Նրա գործերը թարգմանվել են տարբեր լեզուներով` ռուսերեն, չեխերեն,պարսկերեն, արաբերեն և իտալերեն:
Բանաստեղծի հոգին տակնուվրա արեց 1988թ. ահեղ երկրաշարժը, նա այդ ծանր օրերին կանգնեց իր ժողովրդի, հարազատների կողքին: Հոգեպես ցնցված այդ իրադարձությունից գրում է «Երկրաշարժ» պոեմը, որը լույս է տեսնում Լոնդոնում հրատարակվող ամսագրերից մեկում: Նա հավատով էր լցված ապագայի հանդեպ.
-Հավատա և կունենաս,-ասում էր Ն.Բաղդասարյանը:
1991թ. հունիսի 6-ին, վաղ առավոտյան ընտանիքով ճանապարհ էր ընկել դեպի Երևան: Նոր էր ետևում մնացել Գյումրին երբ տեղի ունեցավ ավտովթարը: Նրան ծանր վիճակում տեղափոխեցին հիվանդանոց, որտեղ և նա մահացավ:
Աշխարհագրական դիրքը
Անճշտությունների համար կայքը պատասխանատվություն չի կրում:
